3 Kasım 2011 Perşembe

Hamileymiş!

    Ne zamandır görüşmüyorduk. Buluşur buluşmaz, o alışılagelmiş gerginliğinin yok olduğunu fark ettim. Rahatlamış gibiydi sanki ve gülümsemesinden, onu sevindiren, rahatlatan şey ne ise sanki birazdan ben de onu duyacakmışım izlenimine kapıldım. Duydum da…
    Anlatmaya başladı.
  
  “Uzun süredir adet görmüyordum. Yaşım da hayli olunca menapoz zamanı geldi dedim içimden. Doktora gittim. Doktor, duymaya hazır olduğum cevabı vermedi bana, bir de kadın doğum uzmanımıza danışsanız iyi olur, demekle yetindi. Kadın doğum uzmanına gittiğimde biraz heyecanlanmış ve cevabı az çok tahmin etmiştim.”
    İşte tam burada sustu ve ona bir şey sormamı ya da bir şey söylememi bekledi. Ne bir şey sordum, ne de bir şey söyledim.
    “Rahmimde gebelik kesesi oluşmuş! … Hamileyim!”
    
    Sustum. Yüzümde bir gülümseme belirdi ama. Ama sonra o gülümseme canımı acıttı.

    “Anladım ki, sen ne plan yaparsan yap, hayatın hep başka bir planı var.” dedi sonra.
    “Evet,” dedim, “Öyle.”
    “Oğlumuza bir kardeş geliyor.”
    "......"
    Gülümsüyordu hala. Bense, o yapay gülümsememle karşısında içimin acısını örtelemeye çalışıyordum.
    Eski karımdı. Bir başkasından hamile, oğlumuza bir kardeşe gebe, eski karım.
    Sustum. Acımı anladı.
    

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...