1 Ocak 2013 Salı

Mektup


    Eğer yalnızlığa alıştıysan, etrafından mutlu olan insanların mutluluğuna da alışıyorsun bir zaman sonra. Sokaklarda tek başına dolaşırken şöyle bir havayı kokluyorsun ve insanların tüm duygularına kendinde bir yer buluveriyorsun. 
    İşte bu sana yalnızlığını unutturuveriyor bir anda. Onlarla sohbet etmiyorsun, göz göze gelmiyorsun ama biliyorsun ki tüm dertler ortak. Sevinçlerse kıskançlık duygusuyla yarışıyor.

    İşte böyle bir sokakta, yeni yıl heyecanı içinde kimler olduğunu bilmediğim bir kalabalıkta, her surette kendimden izler bulduğum bir yalnızlıktayım. Tanımadığım insanlara gülümsüyorum ve onların sevinçlerinden kendime paylar çıkarıyorum.

    Yalnız insanın sevinmesi ve gülümsemesi zordur. İşte böyle ender anlarda, içinde oluşan sevgiyi aktaracak birini arıyor insan. İşte o zaman aklıma SEN geliveriyorsun. Yine, yine…
    Mutlu olmanı istiyorum. Seni özlüyorum. Bu özleyiş beni sana daha da yaklaştırmak istiyor fakat ben kendimi hep karşında bambaşka bir noktaya fırlatıyorum.
    Sana iyi yıl dileklerimi dahi sunamayacak derecede fırlatıldığım o noktadan sana gülümsüyorum. Tüm her şeyinle seni boyutsuz bir sevgiyle seviyorum.
    O sevgi öyle bir boyutsuzluk ki, aşkın her halinden sevginin en körpesine, iyi duaların sana yönelmesinden tüm kötülüklerin senden uzaklaşması dileğine kadar yaşamın en temel dilekleri… 
    Yarattığın kalkanı, o mahur incinmiş çocuk kalmış gözlerini öpesim geliyor.
    Gülümsemeni ve ardından mutsuzluğunu hatırlıyorum. Hayata gülümsemekten ziyade kahkahayla gülmen için bir dua geçiriveriyorum içimden.
    Ve sanki o gülümsemeyi bozacakmışım gibi, uzak tutuyorum kendimi senden.
    Bunu bil istiyorum.

    tâ
            

1 yorum:

  1. Merhabalar,
    Bloğunuzu yeni keşfettim ve çok beğendim. Sizi hemen izlemeye aldım.
    Bana da beklerim. http://fatoscatadlar.blogspot.com/
    Güzel paylaşımlarda buluşmak dileğiyle,
    İzmir'den kucak dolusu sevgiler...

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...